یه دوست دیگه هم رفت..

محبوبه هم رفت..اونم بعد از گذروندن سخت ترین روزها که به اعتقاد خودش من نمی تونم درک کنم واقعا چی بهش می گذره. موقع خداحافظی اشک تو چشماش جمع شد و گفت دوست خوبی بودی..گفتم وااااای چی میگی ؟؟ چیکار کنم، اینطور وقتا نمی تونم درک کنم که آره واقعا آخرشه..به قول محبوبه "خنگم"! حالا خودمو می شناسم..یکی دو هفته که بگذره، من هستم و کوهی از خاطرات و تنهایی و اشک .. (مهم نیست..اینم میگذره ..مثل هر چیز دیگه..فقط امیدوارم شادی های زندگی آینده ش انقدر زیاد باشه که این روزها رو فراموش کنه..)